dinsdag 18 juli 2017

Groetjes uit Luilekkerland

We hadden grote ambities voor onze reis deze zomer ... Maar net toen we druk bezig waren met de opening van Bazaar en Elliots wagenziekte piekte, stelden vrienden voor om samen naar een all-inclusive hotel in Turkije te gaan. We hadden dus de keuze: dagenlang puzzelen om een (rond)reis in elkaar te steken, met een jammerende Elliot op de achterbank, of gewoon onze bankkaart bovenhalen. Bovendien is dit het soort van reis waar mijn kinderen vaak van dromen en gingen er vriendjes mee. Na onze kinderloze reis naar California in november hadden ze ook wel een snoepreisje verdiend, dachten we zo. We gingen ook ineens voor tien dagen. Dat is wat er gebeurt als je in de winter moet kiezen tussen 7 of 10 dagen zon en warmte.

Elliot besloot het echter wat spannender te maken. Twee weken vóór ons vertrek brak hij zijn arm op de speelplaats. Hij kreeg een gipsverband tot bijna aan zijn schouder. Zwemmen zat er voor hem dus niet in met zo'n bruistablet aan zijn arm ... We kochten wel een beschermhoes en een zwemband, zodat hij toch nog af en toe met zijn benen in het water kon spartelen.

Een impressie van een vakantie die kan worden samengevat tot luieren-lezen-zwemmen-eten-repeat. Elliot compenseerde zijn zwemverbod met veel ijsjes en Nintendo aan het zwembad, en roze gebakjes met kroketten aan tafel. Je staat ervan versteld hoe creatief kinderen kunnen zijn als je ze loslaat op een buffet! Al vormden gefrituurde kost en ketchup wel altijd (letterlijk) de rode draad.










Elliots gips is droog gebleven, maar ergens moet het toch zijn misgegaan, want plots zat het ding los. Dus maakten we een uitstapje naar het ziekenhuis. De dokter wou zijn kapotte gips vervangen door zwemgips, maar Elliot zag het "pizzames" dat die gips moest verwijderen niet zitten. Dus kreeg hij gewoon een versteviging en mocht hij weer met een ijsje plaatsnemen naast het zwembad.





Dit is geen reis die ik elk jaar zou kunnen maken. Even luieren is leuk, maar tien dagen nietsdoen is voor mij een grote beproeving. Pluspunt was wel dat ik veel heb kunnen lezen en dat ik tien dagen niet moest koken. Minder leuk was dat de toiletten aan het zwembad nooit bezet waren. Ik ben daar niet één keer iemand anders tegengekomen! Het zet een mens serieus aan het denken ...

Voor wie er toch nog zin in heeft: ons hotel heet Kefaluka Resort en ligt bij Bodrum. Op verlaten zwembadtoiletten en weinig schaduwrijke plekjes aan het zwembad na, heb ik er weinig op aan te merken.

Voetnoot: June kan met haar 9 jaren al prima zwemmen, maar de zwembandjes stellen haar gerust zo aan die grote, enge zee.

2 opmerkingen:

  1. Die June-foto is weer gewéldig! Nog even sterkte voor Elliot!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Enige tijd geleden kozen wij wel voor een zwemdgips toen de dochter besloot haar pols te breken een week voor ons vetrek. De beste keuze ooit. Ze kon er gewoon mee in het zwembad en onder de douche. En zo een keertje even niets doen moet kunnen!

    BeantwoordenVerwijderen

Penny for your thoughts!